ره نگار/ ویروس کرونا یکساله شده و همچنان هم انگار قصد رفتن ندارد؛ هربار با انواع و مدل های مختلف ظاهر میشود. طی یکسال گذشته تلاش کردیم تا با رعایت شیوه نامه های بهداشتی این سختی را پشت سر بگذاریم و کم کم هم امیدوار به ریشه کن شدن و نابودی این ویروس با ساخت […]
ره نگار/ ویروس کرونا یکساله شده و همچنان هم انگار قصد رفتن ندارد؛ هربار با انواع و مدل های مختلف ظاهر میشود.
طی یکسال گذشته تلاش کردیم تا با رعایت شیوه نامه های بهداشتی این سختی را پشت سر بگذاریم و کم کم هم امیدوار به ریشه کن شدن و نابودی این ویروس با ساخت و تولید واکسن شدیم که دوباره زندگی عادی از سر گرفته میشود و بدون ترس و دلشوره به کارهای اجتماعی می پردازیم اما انگار نه؛ هر چقدر هم جلوتر میرویم مدل های این ویروس خطرناکتر و بدون بروز علایم ظاهر می شود.
حالا برای چنین معضلی چه کار باید کرد؟! قطعا عده ای از مردم با رعایتی که از روی اجبار و محدودیت های جاده ای یکسال گذشته داشتند دیگر امسال آن ترس اولیه را نداشته و به بهانه خستگی و کار و اقتصاد بی اهمیت به این ماجرا شده اند.
مساله اینجاست آیا باید اجبارا محدودیت ایجاد شود تا رفت و آمدها و مسافرتهای نوروزی و بین نوروزی و همه فصول سال اجرایی شود تا این چرخه کمتر شود؟ یا نه اینکه نگاه مردم را با هر دیدگاهی تغییر داد؟!
قطعا هر دو مساله سختی و عواقبی دارد؟ مسدود کردن راهها و تعطیلی اجباری اصناف لطمه به چرخه اقتصاد و گردشگری میزند و دومین مساله هم که رسانه های ملی و مجازی با تمام تلاش در تغییر و اصلاح نگاه افراد هستند، اما باز هم به اصطلاح یک دست صدا نخواهد داشت؛ همه مردم باید واقع بینانه به این مورد بنگرند و آن را جدی بگیرند اگر به فکر خستگی های کادر درمان نیستند لااقل افکارشان را در راستای سلامتی امروز و آینده خود با محدود کردن و کمی سختی دادن به خود معطوف و تضمین کنند.
به هر صورت تنها راه برای اینکه این مشکل رفته رفته کمرنگ شود رعایت نکات بهداشتی شخصی و فردی است اینکه افراد رعایت نظافت و بهداشت دستها و ماسک زدن، فاصله اجتماعی و عدم حضور در مکانهای شلوغ و سر بسته را داشته باشند البته آن هم برای افرادی که واقعا سلامتی را بر همه چیز ترجیح می دهند. والسلام
- نویسنده : فاطمه لطیفی دوآبسری
- منبع خبر : پایگاه اطلاع رسانی ره نگاران
