ره نگاران/ ۱۷ مرداد فقط یک مناسبت نیست؛ بهانه‌ای است برای مکث و تأمل. برای لحظه‌ای ایستادن و فکر کردن به کسانی که هر روز، میان بی‌نظمیِ اتفاق‌ها، دنبال حقیقت می‌گردند. کسانی که خبر را از دلِ خاک، از عمق حادثه، از پشت درهای بسته، از چشم‌های اشک‌دار و گلوهای بغض‌کرده بیرون می‌کشند تا مردم بدانند و جامعه در تاریکی نماند.
روز خبرنگار، برای ما که در دل رسانه‌ایم، یک قاب رسمی با چند جمله تشکر نیست. بیشتر، یک جور یادآوری است.
یادآوریِ تمام روزهایی که وقت استراحت به جلسه رفتیم، وقتی همه خواب بودند پای سیستم ماندیم و وقتی کسی نپرسید، باز هم نوشتیم از درد مردم، از بی‌عدالتی، از امیدهای کوچک، از تلاش‌هایی که دیده نمی‌شد.
خبرنگار بودن یعنی آگاه باشی و بدانی و بخواهی، حتی وقتی می‌دانی که نمی‌خواهند صدایت را بشنوند. یعنی وقت‌هایی که باید راحت بنویسی، اما ناچار می‌سنجی: بنویسم؟ ننویسم؟ اگر بنویسم چه؟ یعنی هر روز، میان وجدان و مصلحت، میان حقیقت و ملاحظه، یک تصمیم سخت بگیری.
ما به خبرنگاری افتخار می‌کنیم، اما می‌دانیم این مسیر، پر زرق و برق نیست.
کسی برایمان فرش قرمز پهن نمی‌کند، دستمزدها گاهی ناچیز است، گاهی هم اصلاً نیست. تهدید هست، بی‌مهری هست و ملاحظه. اما چیزی در دل این حرفه هست که هنوز عاشقش نگه‌مان داشته؛ یک حس عمیق مسئولیت. یک باور به اینکه «دانستن حق مردم است».
امروز، روز خبرنگار است. اما این یادداشت، قرار نیست فقط برای تبریک باشد بلکه بیشتر یک خسته‌نباشید واقعی است، برای تو که پشت آن میز شلوغ، هنوز به کارِ درست باور داری. برای تو که خبر را نه فقط می‌نویسی، بلکه زندگی‌اش می‌کنی.
خبرنگار روزت مبارک
- منبع خبر : پایگاه اطلاع‌رسانی ره نگاران
طرح سرو؛ وام قرضالحسنه ۸۰۰ میلیون تومانی ویژه اصناف و مشاغل
