ره نگاران/ در جامعه ای که اختلاسهای کلان در سکوت رسانه‌ای و مردمی رخ میدهد، تصمیم علیرضا بیرانوند، دروازه بان ملی پوش ایران، برای ترک باشگاه پرسپولیس و پیوستن به تراکتورسازی تبریز، موجی از واکنشهای تند و ناسزا را به همراه داشته است. این موضوع نه تنها در فضای ورزشی، بلکه در سطح جامعه نیز بازتاب گستردهای پیدا کرده است.
اما سوال اینجاست: چرا مردم نسبت به اختلاسهای میلیاردی سکوت میکنند، اما در برابر تصمیم یک ورزشکار اینگونه برآشفته میشوند؟
بیرانوند به عنوان یکی از بهترین دروازه بانهای تاریخ فوتبال ایران، تصمیم خود را بر اساس ملاحظات حرفه ای و شخصی گرفته است. انتقال بازیکنان بین باشگاهها امری طبیعی در دنیای فوتبال است و بیرانوند نیز مانند هر بازیکن دیگری حق دارد برای پیشرفت حرفه ای و بهبود شرایط مالی خود، تصمیماتی بگیرد. این تصمیم نباید به عنوان خیانت یا بی وفایی تلقی، بلکه باید به عنوان بخشی از فرآیند حرفه ای شدن فوتبال ایران در نظر گرفته شود.
واکنشهای تند برخی از هواداران پرسپولیس و حتی افراد خارج از جامعه ورزشی، نشان دهنده عمق احساسات و وابستگیهای عاطفی است که مردم به تیمهای فوتبال خود دارند. اما این واکنشها گاهی از حد اعتدال خارج شده و به شخصیت بازیکن آسیب میزند. این موضوع نشان میدهد که مردم در جامعه از طریق ورزش و حواشی آن، اعتراضات اجتماعی و احساسات خود را بروز میدهند.
در مقابل، اختلاسهای کلان که منابع مالی کشور را به یغما میبرند، اغلب با سکوت نسبی مردم مواجه میشوند. این سکوت میتواند ناشی از ناامیدی، ترس از عواقب اعتراض، یا حتی عادی شدن فساد در جامعه باشد. در چنین شرایطی، ورزش به عنوان یک حوزه نسبتاً امن، به میدانی برای بیان اعتراضات و احساسات تبدیل میشود.
نتیجه اینکه، تصمیم بیرانوند برای ترک پرسپولیس و پیوستن به تراکتورسازی، یک تصمیم حرفه ای است که باید با احترام به حقوق فردی و حرفه ای او نگریسته شود.
- نویسنده : فرهاد خراسانی
- منبع خبر : پایگاه اطلاع رسانی ره نگاران
